Eindelijk aangekomen!
4 juli 2009
Na een reis van 5 dagen zijn we eindelijk op onze bestemming aangekomen ! Maandag 29/06/09 DOMMERIKEN Vandaag kunnen we onze reis verderzetten, tenminste dat hopen we toch. We hadden op de luchthaven namelijk verstaan dat onze vlucht de 29e zou vertrekken. Daar aangekomen blijkt er geen vlucht te zijn… Even slaat de paniek toe (aaaaaaaaaahhhhh!!) tot we ons vervangticket deftig lezen en zien dat er 30 juni op staat (dommeriken). Hop, terug naar het Atlas hotel. Dinsdag 30/06/09 WC PAPIER IN HET DAK Volgende poging. Deze keer staat onze vlucht wel aangekondigd op het bord (richting Douala in Kameroen). Nu nog even checken of onze bagage ook mee is (deze was namelijk in transit gebleven). Alles is in orde en we kunnen vertrekken. We stijgen op en even later draaien we om terug te landen in Casablanca… Het vliegtuig heeft een technisch defect à weeeeeer vertraging!! Woensdag 1/07/09 LYNNE, MAMA LISA EN NAO De geluiden van Afrika wekken ons, en ook al de andere bewoners van het huis die hier ineens passeren. Na een telefoontje met Hilleke gaan we richting het WCS kantoor. We worden aangemeld als « 3 ‘fammes’ en train de chercher monsieur Mamadou » ;). Mamadou wisselt wat geld voor ons in CFA’s (lokale munt) waarna we naar Mococo gaan. Hij is degene die onze permits voor ons onderzoek heeft geregeld. Vervolgens ontmoeten we Ken, een Amerikaanse dierenarts van de organisatie. We halen ons middageten in een lokaal winkeltje (coke and cookies volgens Ken) en wachten René op. We wachten en wachten en wachten… Hebben al schrik ons vliegtuig naar Pointe Noire te missen, totdat blijkt dat ons uurwerk een uur voor staat op de lokale tijd (opnieuw dommeriken :p). Op de luchthaven zorgt René ervoor dat we overal vlot passeren. We wachten nog uren op ons vliegtuig en drummen dan richting busje om ons naar het vliegtuig te brengen. Oef net op tijd, na ons kan er niemand meer bij! Na een spannende vlucht met veel klimmen en dalen, gaten stoppen met wc-papier in het dak, het zoeken naar de landingsbaan, het ten huwelijk gevraagd worden van Lieze door een 50jarige man, landen we opmerkelijk zacht in Pointe Noire :D. We bewonderen de moderniteit van de luchthaven (nog maar een jaar oud) en worden opgewacht door Firmin (volgens René een klein, fijn mannetje, maar in werkelijkheid een kleerkast van een vent met rapper-allures :D). We maken kennis met het Congolese verkeer (kris-kras door elkaar, veel getoeter, schijnbaar geen verkeersregels, … :s ;)), worden rondgeleid in de stad en komen terecht in een supergezellig restaurantje. In ‘Gaspard’ proeven we het lokale eten: plantaanbananen gebakken in olie, vis, sakkasakka (geplette maniokbladeren) en maniok zelf ;). Firmin probeert onze namen te onthouden, maar faalt en maakt er zijn eigen varianten van: Lynne, Mama Lisa en Nao :). Na aankomst in het huis proberen we de airco aan te zetten (wat niet lukt, we ontdekken pas later dat er een schakelaar is voor het stopcontact à dommeriken, wat zijn we goed bezig). Donderdag 2/07/09 GESLAAGD! Na ons koekjesontbijt maken we ons klaar om week-inkopen te doen. Met de taxi (Firmin wil pas rijden als hij 50 is omdat hij dan meteen dood is bij een ongeluk) rijden we naar de supermarkt ‘Casino’. We zien hoe duur het is en besluiten te bezuinigen. Op de lokale markt kopen we nog bananen, muskietennetten, telefoonkaarten en vlees in een slagerij waar onze proffen voedselveiligheid en hygiene een hartaanval zouden krijgen ;). Het zou Afrika niet zijn als er niet gesjoemeld was met de telefoonkaarten (voor onze nummers, zie volgend berichtje). We keren terug naar onze slaapplaats waar we wachten op de auto, maar…. Vrijdag 3/07/09 HOBBELDEBOBBEL We zijn al vroeg uit de veren want we vertrekken al om ‘9 à 10u’, dus in Afrikaanse uren komt dat overeen met 13 à 14u ;). Een kleine roze toeter in het gras trekt Lynns aandacht…
Hier een overzicht van onze avonturen:
Na een tussenlanding in Douala komen we na 8 uren aan in Brazzaville. Daar wordt ons paspoort afgenomen voor controle :s. Na een health check nemen we onze bagage en passeren we vlot de douane. We wachten René (logisticien van WCS) op en verbazen ons over de slechte staat van het gebouw: deuren die loshangen, overal stof, … de muren stonden nog recht. René brengt ons met een taxi (we hebben zoveel mee dat de koffer niet meer sluit :D) naar onze slaapplaats. Om 2u ‘s nachts kunnen we eindelijk onze ogen sluiten. Oef, wat een dag!
… Firmin vertelt ons dat hij moet gerepareerd worden dus we kunnen pas morgen vertrekken! In tussentijd krijgen we bericht van onze medestudenten (Baafke, Marielleke, Stevie) dat we ALLEDRIE GESLAAGD ZIJN!!!!!!!!!!! We zijn nu officieel Bachelor in de Diergeneeskunde, woehoeeeee!! :D :D :D
Firmin toont ons het dagelijkse leven in de ‘cartiers’ van Pointe Noire en we ontmoeten zijn familie. We eten heerlijke ‘boules d’ambiance’ (soort oliebollen) en kijken onze ogen uit. Hij slaagt er zelfs in om ons binnen te smokkelen in het ziekenhuis van Tie Tie, waar we schrikken van de toestand (4 personen per bed). Hierna gaan we nog iets drinken in een soort bar (dak met stoelen onder) en vertrekken na het invallen van de duisternis (al om 18u) naar een eettentje. Daar kiezen we voor rijst met sakkasakka en brochettes. We worden ondertussen ook vergezeld door 2 kleerkasten van ‘bewakers’, Firmin en Mac. We maken kennis met de standup comedians van Congo (Firmin buldert van het lachen, moehahahaha :D). Hierna gaan we nog iets drinken om onze resultaten te vieren, en onze hopelijk laatste avond in Pointe Noire. We vieren ook dat we nog leven, aangezien we net met de taxi op de spoorweg stonden toen de trein afkwam, HELP we staan in de file en kunnen maar net op tijd weg (door te gaan spookrijden) :s :s :s!
We vragen aan Firmin wat het kleine ding nu eigenlijk is. Het blijkt om een zeldzaam insect, de ‘Kingundula’ te gaan wat betekent: il ne mange pas (men wist vroeger niet hoe hij at). Eindelijk komt ons voertuig aan en kunnen we richting Conkouati vertrekken. We delen de achterbank en de koffer met een Afrikaans gezin en hobbelen tegen 50 km/u over de zandwegen. Soms vrezen we vast te zitten, om te vallen, uit het raam te schudden, … maar onze 4X4 redt het prima. We komen aan een veerboot die ons en de auto over de rivier brengt. Tijdens het wachten maken we kennis met stappende vissen en krabben zoals in het programma Rare Streken. De nacht valt (opmerkelijk later dan in Pointe Noire) en we schudden gezellig verder. In de verte zien we ons licht in de duisternis, daar is het! WE ZIJN ER!!! :D Heerlijke geuren komen ons tegemoet, er zit kip in de oven. Het water komt ons in de mond want we hadden de laatste dagen andere dingen om over te denken dan eten. We praten nog wat na met Hilleke en haar dieren: de honden Jock en Whiskey (die maar 1 hersencel heeft, zwevend tussen zijn oren :p) en de katten. Eindelijk kunnen we gaan slapen in Conkouati! :)
maar heeeeeeeeeeeeeeeel blij om te horen dat jullie er veilig en wel geraakt zijn!
een intercontinentale knuffel voor jullie alle 3!
Freya
En Proficiat!!!!! xxx
wat een avonturen!!!
Heerlijk om te lezen.
Geniet ervan!!!!!!!!
Amuzeer jullie ginder nog en tot...
Groetjes Jellina...
En nu eerst en vooral: nen dikke proficiat voor alledrie de nieuwe bachelors...en op naar de doktors!!!!
en dat begint heel goed zou ik zo denken.
Liezepieze nog niet te rap in het huwelijksbootje stappen he...
wat een schitterend avontuur...
dikke kussen van peter peter
Wat een avonturen. Ik zie het al allemaal zo gebeuren met die afikaanse flegme. Ik kijk al uit naar het volgende verhaal. Jullie schrijven echt heel geestig. Heel veel groetjes aan Hilleke. kus mama
Leuk te lezen wat jullie al meegemaakt hebben :)
ook een dikke proficiat met je puntjes! hi!
hou ons op de hoogte!
en vooral geniet!!! xxx
Fijn dat jullie er eindelijk zijn, wat een avontuur! Het lijkt net of het niet echt over jullie gaat, maar of je een boek leest. Heb je de blanke masai van Corine Hofman gelezen? Gisteren de verjaardag van Tieme gevierd, dat was erg gezellig, mooi weer. We missen je natuurlijk wel, maar zijn heel blij dat je dit allemaal mee mag maken.
Een dikke zoen van Niels en knuffels van ons allemaal.
Niels en Marjoke
Blij dat jullie er na die talrijke avontuurlijke omzwervingen eindelijk heelhuids zijn geraakt!Typisch Afrikaans al dat gedoe! Maakt deel uit van het avontuur, niet?
En nu maar op zoek naar al die mestparasietjes, hé! Geniet ten volle van jullie verblijf want het zal een énige belevenis blijken achteraf!
Overigens, alle drie gefeliciteerd met jullie resultaat!
We volgen jullie escapades op de voet!
By the way, hoe vlot het met jullie Frans?
EEN DIKKE KNUFFEL !
rob & chris
Fijn te horen en te lezen natuurlijk dat jullie eindelijk en zonder kleerscheuren op jullie bestemming zijn.
Ik kijk uit naar jullie berichtjes. Gewoon tof om dat allemaal te kunnen volgen.
Nu kan jullie avontuur eindelijk beginnen!
En natuurlijk voor alle drie n'en dikke proficiat met jullie goede resultaten! De kers op de taart!
Groetjes
Lizette en Jean
kheb et idee dat de reis naar Afrika zelf al een groot avontuur is geweest :D wel leuk dat jullie dit allemaal bij houden maar spijtig dat jullie al zoveel tijd zijn verloren met het reizen!! nog alle drie een hele dikke proficiat met jullie diploma :-) ... hier is et lekker zonnig, mja dat zal daar wel vanzelf sprekend zijn he ;-) hebben jullie al proefjes kunnen doen ?? bevalt het waar jullie verblijven ?? geniet er van en ben benieuwd naar de volgende verhalen !! dikke kus uit het zonnige Limburg :-P
Wat een toffe verhalen!! Heel leuk om te lezen!!
Veel plezier daar!! XXX Sara
Ben ondertussen ook in Macedonia aangekomen .. iets vlotter dan jullie ;) zo'n aankomst zoals die van jullie hoort gewoon bij het Afrika avontuur he!
Super hoe jullie jullie avontuur neer'schrijven'.. kzal het sowieso volgen onder het 'werken' door :)
Zoen! Diane
Have nog veel fun en de groetjes aan Lynn en Lieze en hopelijk krijgen we nog veel reisverslagen hier want das wel tof om uw avonturen te volgen.
En de groeten aan Firmin! Lijkt ne coole :-) Dan zal ik morge de groeten doen aan Prospère... il ne va rrien comprrendrre hahaha
Dikke kussen,
Maarten
Goed nieuws dat ge eindelijk zij aangekomen. Meer Afrika kunde u waarschijnlijk niet wensen ;) En ik maar klagen als ik met de NMBS maar niet aan de zee geraak, in het vervolg toch wat relativeren. Kunt ge nu beginnen aan het onderzoek van de uitwerpselen van apen, wat een leven...
En trouwens nog proficiat met uw uitslag!
Groeten x
En ten tweede: leuk dat jullie nu ook op bestemming zitten. Have fun there!
PS: aan alle drie bachelors: dikke proficiat !
Vak en moek
Echt vet dit, wat een avontuur!
Heel veel plezier nog! En probeer geen ebola te krijgen!
Groeten Tieme
eerst en vooral een dikke proficiat aan de 3 bachelors!
Spannende verhalen, geweldig om te lezen! Amuseer jullie en geniet ervan. En dan nog meewerken aan wetenschappelijk onderzoek, dikke chapeau! Epjes e.d. zijn dagelijkse kost voor mij, apenuitwerpselen daarentegen dan weer niet, gelukkig... Vele groetjes, Ruth