Vertrek naar huis, vertrek op missie.

Donderdag 30 juli     GEPLET TERUG NAAR CONKOUATI

Ook onze laatste nacht in Tchimpounga hebben we overleefd tussen de 'heerlijke' geur van uitwerpselen en onze gezellig huisdiertjes: een schorpioen, een gigantische spin die de talrijke kleinere spinnen opeet, kakkerlakken en waarschijnlijk nog veel meer! We zijn al vroeg uit de veren om op het geplande uur te kunnen vertrekken en moeten zelfs niet eens wachten deze keer. Rebeca zet ons af aan de case de passage in Pointe Noire, waar het wachten begint. De auto komt pas 's middags toe...
Met 4 op de achterbank en zakken tussen de benen voelen we ons als sardienen in een doosje. Op de eerste rij blijkt het minstens even erg: Lieze zit zo goed als op de versnellingspook en op de schoot van de chauffeur, geplet door Moieze (een of andere hoge piet voor juridische zaken). Gelukkig verloopt de trip zelf vlot en komen we snel thuis aan. Ons veilig muggennet lacht ons tegemoet!!

Vrijdag 31 juli - zaterdag 1 augustus     STRONTAFFAIRE

We raken stilaan verslaafd aan de parfum van stront en begeven ons aldus met goede moed naar ons labo, waar 30 stalen op ons te liggen wachten. Nog maar 7 stalen gedaan en onze weegschaal begeeft het compleet! Oh neeee!!!! We gaan over op de volumetechniek: we vullen strips van anti-malariapillen op. Dit schiet best op, we slagen erin de helft van de stalen toch nog af te werken.
Zaterdag werken we gestaag door. Wanneer alles af is, beginnen we spontaan te zingen: 'Ik ben vandaag zo vrolijk!' (toen waren we nog vergeten dat er nog stalen lagen te wachten in onze koelkast, al 5 dagen!)

Zondag 2 augustus     ZONDAG!

Vandaag is een echte lazy sunday. Er staat niets op het programma en er gebeurt ook niet veel spannends. We maken een cake, gaan wandelen met de honden en testen voor de eerste keer de BBQ uit. Het is een heel gezellige dag!

Maandag 3 augustus     NAAR HUIS, NAAR ZEE

De voormiddag verloopt snel: Lynn zoekt de laatste spullen bij elkaar om naar huis te vertrekken en Lieze en Laurien maken ook hun zak voor een laatste zee-missie met de 2 toffe gidsen. Iedereen is klaar en Lynn wordt uitgezwaaid door een heel afscheidscomité. Goeie reis, tot in België !!!!!
Lieze en Laurien blijven nog achter. Wij stappen al snel de boot in richting zee. Met onze zakken strompelen we in het losse zand af en toe wegzakkend in een krabbenhuis. We zetten onze tenten op in Liefelo, vlakbij een vissersdorp en zoeken meteen verkoeling in de hoge golven van de oceaan. Het vakantiegevoel komt weer helemaal boven drijven, wij daarentegen belanden weer bijna met onze kop in het zand! Na het avondeten proberen we de traditie van het UNO spelen (bij Hilde thuis ongeveer elke avond, we zijn ondertussen echt experts!) verder te zetten bij het kampvuur. Tegen alle verwachtingen in blijken ook onze gidsen niet te stoppen. Tegen 22u30 spelen we ons laatste spel, wij in gedachten al in de tent.... Tot Richard plots vraagt: "Gaan we nog eens zwemmen?" We denken er geen seconde over na en springen meteen ons badpak en de zee in! Een extra moeilijkheidsgraad deze keer: je ziet de golven bijna niet komen! Al lachend worden we heen en weer geslingerd en krijgen er niet genoeg van ('encore une fois, encore une fois, ... '). We warmen ons terug op bij het kampvuur voor we onze tent in kruipen en als een blok in slaap vallen, het is dan ook al 2u 's nachts...

Dinsdag 4 augustus     PARIS ALLER-RETOUR

We staan vroeg op en met nog slaapogen zetten we koers richting Parijs, een dorpje gelegen op de kliffen aan de kust. Na 8 kilometer stappen over het zand maken we kennis met 'Verre-cassé', de chef de village, die bekend staat voor het vele drinken. Aan de rand van het dorp worden we overdonderd door het prachtige uitzicht. We kijken kilometers ver over de zee en de uitmonding van de rivier Numbi. Op de terugweg bezoeken we nog enkele plaatselijke dorpjes en de sfeer zit er goed in. Al een geluk, de laatste 2 kilometers stappen we op automatische piloot (uitgehongerd en uitgedorst). 's Avonds herhaalt de geschiedenis zich: eten, UNO spelen en nacht-aanspoelen. Het kind in ons komt boven, zelfs bij de mannen rond de 40... Al tikkertje spelend raken we ons kamp kwijt! Verlangend naar het vuur begint de zoektocht, die gelukkig snel ten einde is (bibber bibber!). Gezellig bij het kampvuur eten we nog een schotel rijst met sardienen alvorens we weer laat in bed kruipen en uitgeput in een diepe slaap vallen...